Ο τύπος που σταμάτησε τον Giannis

Για να πω την αλήθεια ο Χάρισον Μπάρνς δε περίμενα να κάνει ένα τόσο αξιοπρεπές τουρνουά. Είναι ένα καλόδουλεμένο, αθλητικό φόργουορντ με παρόλαυτα λίγο άχαρο κορμί. Μέσα σε ένα δεκαπενθήμερο επέδειξε αρκετό ταλέντο και μια αποφασιστηκότητα που οι Αμερικανοί δεν είδαν σε Κέμπα και Μίτσελ. Ενάντια στη δική μας αγαπημένη εκθέτει τον MVP αμυντικά και λίγες μέρες αργότερα βάζει στα καλάθια τους Σέρβους με ύψους 203 cm χαρακτηριστικά. Ας τον γνωρίσουμε.

Θα τον χαρακτήριζα ως τον αντίστοιχο τους Θανάση Αντετοκούνμπο αλλά σε πιο ποιοτικό.
Ερχόταν στο παρκέ κυρίως ως παγκίτης. Ο Πόποβιτς τον πετούσε στο παιχνίδι για να παγώσει τον ρυθμό του αντιπάλου και να τρέξει στον αιφνιδιασμό. Θα έλεγα πως επωφελήθηκε από την απουσία του Τέιτουμ και άδραξε την ευκαιρία να αναδειχθεί. Ο Χάρισον είναι ένας ενστικτώδης παίκτης που μου έβγαζε το αίσθημα της σιγουριάς όταν έπιανε τη μπάλα. Και δικαιώθηκα. Διάβαζε κάθε ιδιαίτερη άμυνα έναντι των Αμερικανών και δε προλάβαινε να κλειστεί. Είτε διείσδυε είτε πάσαρε. Ταυτόχρονα μου άρεσε πολύ το σουτ του αφού είναι από τις λίγες φορές που απολάμβανα ένα παίκτη 6'8' να σουτάρει με 47%. Ανήκει στη θέση 3-4 και ουσιαστικά με την αθλητικότητα του σκεπάζει το καλάθι. Κατάφερνε να μαζεύει τα σκουπίδια των υπολοίπων και να δίνει δεύτερες ευκαιρίες. Παράλληλα, ο Γκρεγκ εκμεταλλευόταν την εκρηκτικότητα του  παίκτη και χρησιμοποιώντας τον στο 5 είχε τη πολυτέλεια να συνδυάζει ψηλό και κοντό σχήμα. Τον θεωρώ από τους πολυτιμότερους της Team Usa, όχι μόνο για τα στατιστικά του (12 - 5 - 2), αλλά και για τη φιλοτιμία του στην άμυνα.

Η μαμά Barnes πέρασε το DNA στην οικογένεια.
Πολλές φορές ακούμε πως οι γονείς αποκόπτουν τα παιδιά τους από το όνειρο μιας πρωταγωνιστικής καριέρας στον αθλητισμό και τους δημιουργούν τη προτεραιότητα τως σπουδών. Στη περίπτωση του Χάρισον δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η μητέρα του λάτρευε να παρακολουθεί τον Jumpman. Μάλιστα δίνει στον γιο της ως τρίτο όνομα το Τζόρνταν. Ουσιαστικά αυτή της αγάπη της ήταν που έσπρωξε τον μικρό προς το μπάσκετ. Ήθελε πάση θυσία το παιδί της να αποκτήσει τα αθλητικά χαρακτηριστικά του G.O.A.T. Ακόμα κι αν κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό για ευνόητους λόγους (μάνα είναι δε μπορούμε να τη παρεξηγήσουμε), προτιμούσε απλά να τον καμαρώνει στα κολέγια. Δείτε την.

Γύρω στα 17 του, ο Χάρισον κατακτά με την ομάδα του UNC το κολλεγιακό πρωτάθλημα και agents των Ηνωμένων Πολιτειών αρχίζουν να τον βαθμολογούν ως τον πιο υποσχόμενο ανερχόμενο καλαθοσφαιριστή στη χώρα. Και κάπου εδώ έρχεται και κολλάει η λέξη δουλειά. Ψάχνοντας για αυτό το παιδί και το παρελθόν του, διάβασα καθηγητές και συμμαθητές να λένε πως πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του σχολείου περνούσε τον περισσότερο του χρόνο στα κλειστά της περιοχής. Και σίγουρα δεν είχε μια μαμά να του γκρινιάζει επειδή συχνά αργούσε. Θα σας αναφέρω δύο χαρακτηριστικά που εξέπληξαν τους προπονητές του σε όλη την εφηβική του πορεία. Είναι η απίστευτη ταπείνοτητα και το απρόσμενα καλό σουτ για το ύψος του.
Το 2012 έρχεται η νύχτα της καταξίωσης. Ο νεαρός βρίσκεται πολύ ψηλά στο draft (no 7) και στις προσδοκίες του κοινού αφού πρόκειται να δώσει τα χέρια με τους Warriors. Ανεξάρτητα από το ότι κατακτά μαζί τους το πρωτάθλημα το '15 και βγαίνει στη πρώτη ομάδα rookie το '13, δε καταφένει να δικαιώσει όσους πίστεψαν σε έναν σταρ (μέσοι όροι 11 - 6 - 1 σε 27 αγωνιστικά λεπτά χωρίς βελτίωση για τέσσερα χρόνια). Σκοπός μου παρόλαυτα δεν είναι σταθώ στην Golden State πορεία του λόγω της πρώιμη ηλικίας του.

Σε όσους του φέρθηκαν ανήθικα, εκδικείται αθλητικά. 

Ο πλέον 27χρονος αγωνίζεται στους νεανικούς Κινγκς. Η ανταλλαγή βγαίνει στα media την ώρα που αγωνίζεται!! Οι Μάβερικς εκθέτουν έναν από τους πιο εργατικούς και ευγενείς παίκτες της λίγκας. Σχετικά με την υπόλοιπη κοινότητα που στραβώνει με αυτή την αντιμετώπιση, ο ίδιος είναι χαλαρός καθώς γνωρίζει ότι θα βρίσκεται σε μια καλύτερη ομάδα. Πράγματι το Σακραμέντο αφήνει αρκετές θέσεις (5) πίσω του το Ντάλας στη δυτική περιφέρεια και είναι μια θέση έξω από τα πλέι οφς. Ο Χάρισον Μπάρνς μέτρα 17 πόντους τη σεζόν και είναι ιδιαίτερα χαρούμενος αφού ανήκει κάπου που τον θεωρούν σημαντικό. Βελτιώνεται συνεχώς και απολαμβάνει έναν υγιή ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα "μωρά" του ρόστερ.
Ακόμα και μικρός σχετικά, είναι δυνατόν να ηγηθεί αυτής της ομάδας. Το προπονητικό τιμ ταιριάζει στους άτυπους κανόνες του. Δίπλα του έχει παιδιά κάτω των 25 ετών που είναι αθλητικά με τεράστιο ενθουσιασμό και ταλέντο. Τρέχουν το γήπεδο και είναι ικανοί να παίρνουν έτσι τα μεγάλα παιχνίδια. Ο Χάρισον πρέπει να εκμεταλλευθεί αυτό το στυλ παιχνιδιού και να βγει μπροστά. Το πακέτο που επέδειξε στο παγκόσμιο είναι κατι αρκετά έμπιστο ώστε να στηθεί πάνω του μια ομάδα που αγαπάει τον αιφνιδιασμό. Και επειδή μου αρέσει πολύ ο Ντρέιμοντ Γκριν θα πω ότι έχει εμπνευστεί αρκετά από τον ίδιο, όντας πρώην συμπαίκτης.