O Τάιλερ Χάνεικατ ήταν ένα παραδείγμα αθλητή, ο οποίος αναίρεσε την αντίληψη πως μία πλουσιοπάροχη ζωή φέρνει και την προσωπική ευτυχία. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την αυτοκτονία του και όλοι μιλούν για ένα παιδί που προδώθηκε από τα αυτοάνοσα νοσήματα.
Η Ρωσία σόκαρε ένα παιδί που ήξερε από Καλιφόρνια και ηλιοβασιλέματα.
Αυτό εκμυστηρεύθηκε η μητέρα του, Λέιζα, στις αρμόδιες αρχές όταν κλήθηκε να εξηγήσει τι περνούσε ο γιος της. Ο Τάιλερ ξεκινάει από το ΝΒΑ και τους Σακραμέντο Κίνγκς. Εκεί αγωνίζεται σε 24 παιχνίδια και σε μικρό χρόνο αποστέλλεται στο Χιούστον μέσω ανταλλαγής. Το μόνο που σκοπεύει να κάνει είναι να μείνει και να ονειρευτεί στις Η.Π.Α. Να που όμως κανείς δεν τον θέλει και μια αξιοπρεπής επιλογή μπορεί να είναι η Eυρώπη. Η κατρακύλα της ψυχολογίας του ξεκινά από εκεί. Παρότι τη πρώτη σεζόν κατακτά ένα τίτλο Eurocup με τη Χίμκι, την επομένη αποκλείεται από την μεγαλύτερη σε δυναμικότητα Euroleague στη φάση των 16. Ήδη κάνει γνωστό στην οικογένεια του πως δεν περνάει και τις καλύτερες του μέρες στην Βόρεια Ευρώπη, καθώς έχει κρύο, η γλώσσα είναι δύσκολη και γι'αυτό δυσκολεύεται να δημιουργήσει φιλίες.
Δουλεύοντας συνεχώς και δείχνοντας μέχρι που μπορεί να φτάσει ως παίκτης, μαθαίνει πως μία ανερχόμενη ομάδα από την Τουρκία ενδιαφέρεται να τον αποκτήσει και μάλιστα με καλό συμβόλαιο. Και πράγματι, ο 25χρονος τότε Τάιλερ δείχνει πολύ χαρούμενος στο νέο του ξεκίνημα κάτι που αποδεικνύεται και στα στατιστικά του. Παίζει περισσότερα λεπτά και πετυχαίνει πλέον διπλάσιο αριθμό πόντων. Είναι η χρονιά που μαζί με την Εφές κάνει το μπρέικ στη πολύ δύσκολη έδρα του ΣΕΦ και φαίνεται να δικαιώνει την εμπιστοσύνη του σε αυτή τη νεοσύστατη ομάδα. Αναδεικνύεται ως MVP αυτού του game 2 με 16 πόντους και 9 ριμπάουντ. Εκεί φαίνεται ότι μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα στην Ευρώπη. Κάτι τέτοιο αρχίζει να αμφισβητείται μια εβδομάδα αργότερα, όταν ο Ολυμπιακός περνάει από την Τουρκία και προκρίνεται πανηγυρικά με τον ίδιο να είναι απογοητευτικός στις προσπάθειες του. Παρόλα αυτά η σεζόν του κρίνεται αρκετά επιτυχημένη καθώς έχει 10 πόντους, 7 ριμπάουντ και 2 ασίστ και είναι ξεκάθαρα βελτιωμένος από το 6 -6 -1 της Χίμκι. Αλλά πέρα από τα ποσοστά, αποκτά τη μεγαλύτερη έως τώρα εμπειρία στη καριέρα του, και μιλώντας βεβαια για τη πρώτη σοβαρή παρουσία στη Euroleague, με 35 παιχνίδια στη πλάτη (στα περισσότερα να κουβαλάει την όμαδα) και το παρολίγο final four λίγους μόλις μήνες αφότου πήρε τη μεταγραφή.
Η μοίρα όμως τού επιφύλασσε να γυρίσει στην όχι και τόσο αγαπημένη του Ρωσία. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι αθλητές πολλές φορές αφήνουν δεύτερη την προσωπική τους ευτυχία για να ζήσουν άνετα από αυτό που κάνουν. Η Χίμκι λοιπόν τον ξανααγοράζει με 2.2 εκατομμύρια για δύο χρόνια. Σε αυτή του την επιστροφή δεν εκφράζει ακόμη παράπονο, δυστυχώς. Και λέω δυστυχώς καθώς, ό,τι και να περνάει, ό,τι και να νιώθει, ό,τι και να τον απογοητεύει δεν το φανερώνει σε κανέναν από τους συμπαίκτες του. Αναφέρει συνεχώς σε τηλεφωνικές επικοινωνίες με φίλους από την πατρίδα του, τη λέξη NBA και το απωθημένο περί ενός συμβολαίου εκεί. Αγωνιστικά, η νέα σεζόν δεν εξελίσσεται πολύ καλά για τον ίδιο. Παίζει τα μισά παιχνίδια από ότι στην Εφές, ο κόουτς Μπαρτζώκας τον εμπιστεύεται λιγότερο (21 λεπτά), καμία βελτίωση στα ποσοστά του, η Χίμκι αποκλείεται εύκολα στα playoffs από την συμπολίτισσα Τσσκα και όλα έχουν μία αιτία πριν το καλοκαίρι ξεκινήσει.
Η επιστροφή στις ΗΠΑ ήρθε αλλά όχι αυτό που ήθελε.
Προτού επιστρέψει στο σπίτι του για τις καλοκαιρινές διακοπές, ενημερωνόταν συνεχώς από τους κοντινούς τους στην Σέρμαν Οκς της Καλιφόρνια για το ενδεχόμενο ενδιαφέροντος από ομάδα του πρωταθλήματος. Όταν με το καλό φθάνει στην Αμερική, έρχεται αντιμέτωπος με το απόλυτο μηδενικό. Δεν έχει κανένα νέο από αυτό που ζητά και κλείνεται ξανά στον εαυτό του. Εξάλλου, το διετές συμβόλαιο με τη Χίμκι είναι δύσκολο να σπάσει από άποψη χρημάτων. Ο Τάιλερ περνάει μια δύσκολη περίοδο, η οποία κορυφώνεται με την άγνοια απέναντι στους οικείους του. Απαντά συνεχώς με ένα "οκ" και "δε τρέχει κάτι" σε κάθε είδους συζητήσεις και αφήνεται στο χάος μίας, όπως φαίνεται, διαρκούς κατάθλιψης. Η αυτοκτονία του το απόγευμα της 7ης Ιουλίου (μια εβδομάδα πριν τα γενέθλια του), μπορεί να σοκάρει την κοινότητα ως γεγονός αλλά ισχυρότερη σημασία αποκτά το αδιέξοδο αυτού του παιδιού. Τέσσερα καλοκαίρια πριν, φεύγει από το σπίτι και την οικογένειά του, προσπαθεί κάτι που δε συμβαδίζει με το όνειρο του NBA, συμβιβάζεται με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα που δε του ταιριάζει, αντικρίζει τη μοναξιά για τουλάχιστον δύο χρόνια και δεν ανοίγεται εύκολα γιατί κατά πάσα πιθανότητα δεν εμπιστεύεται κανέναν.
 |
| Ο Τάιλερ κι ο φίλος του, Τζίμερ Φριντέτ. |
Το τι κουβαλούσε η ψυχή του Τάιλερ όλο αυτό το διάστημα μόνο αυτός το ήξερε αφού και στη κοπέλα του ακόμα δεν φανέρωνε κάτι. Πάντες τον έχασαν ένα απόγευμα, όμως ο ίδιος είχε χάσει τον εαυτό του καιρό τώρα. Έφυγε και δε πρόλαβε να ζήσει το όνειρό του. Ποιός ξέρει, ίσως αν περίμενε λίγο ακόμα να πετύχαινε όλα όσα αγαπούσε. Αυτό όμως δε μπορεί να αποτελεί δικαιολογία. Άτομα όπως ο Τάιλερ και εκατομμύρια ακόμα που δυσκολεύονται εσωτερικά χρειάζονται βοήθεια ακόμα και αν δε τη ζητάνε. Μια νόσος που αφορά τη ψυχή δε έχει την πολυτέλεια να περιμένει. Οδηγεί σε αποφάσεις που δε κοιτάνε λογική, χρόνο, πρόσωπα με αποτέλεσμα να αδικούν τους εαυτούς τους και είναι κρίμα. Rest in peace.
Comments
Post a Comment