O Kawhi Leonard γελάει σπάνια

Είναι ένα συμπαθητικό παιδί που ξέρει να παίζει καλό μπάσκετ και να μη μιλάει πολύ. Φεύγοντας από τους Σπερς θα μπορούσε να πει πολλά παρ'όλα αυτά αρέσκεται στο να απαντά με τα στατιστικά του. Βρίσκεται στους τελικούς των τελικών με μια ομάδα από τον Καναδά. Και με σιγουριά λέμε πως είναι ο υπαίτιος για το ότι το Τορόντο σπάει τον Αμερικανικό κλοιό. Καβί ή Άντονι Λέοναρντ.

"Θέλω να μείνω για πάντα στο Σαν Αντόνιο."
Ο Καβί αγαπούσε πολύ την όμαδα του Σαν Αντόνιο. Στις λιγοστές δημόσιες συνεντεύξεις του έδειχνε το πόσο ήθελε να συνεχίσει να είναι μέλος των Σπερς. Εξωγενείς παράγοντες είναι αυτοί που τον οδήγησαν σε άλλη ομάδα και όχι ο τραυματισμός του. Ο MVP των τελικών του 2014 σε ηλικία 22 ετών, από το '16 και μετά τραυματιζόταν συνεχώς. Τη προπέρσινη σεζόν κατάφερε και επέστρεψε. Τη περσινή όχι. Δυστυχώς ή και ευτυχώς. Και το λέω αυτό διότι η αποχώρηση με απίστευτους πόνους από το παιχνίδι με τους Γουόριορς τον Ιανουάριο του 2017 έδειξε πολλά για το άμεσο μέλλον.

Πηγή φωτό: sports.vice.com

Το παιδί των γυμναστηρίων όπως τον είχαν χαρακτηρίσει προπονητές του στη ρούκι χρονιά, κατηγορήθηκε από Πάρκερ και Τζινόμπιλι πως ενώ δεν έχει κάτι σοβαρό, επιλέγει να προφυλαχτεί. Τα αποδυτήρια βρήκαν την αφορμή να "την πέσουν" σε έναν παίκτη που δίχως αυτόν έφευγαν με 4-0 από τον πρώτο γύρο των playoffs. Εξέθεταν με τον χειρότερο τρόπο τη διοίκηση, η οποία είχε ως προτεραιότητα την ανανέωση του συμβολαίου του Καβί. Ο ίδιος φανερά απογοητευμένος από την συμπεριφόρα των συμπαικτών του, ενημερώνει ύστερα από λίγους μήνες τους μάνατζερ της ομάδας πως δεν διατίθεται να συνεχίσει μαζί τους. Πάντα αξιοπρεπής, εκφράζει σε κάθε δημοσιογραφική ερώτηση την αγάπη του για το Σαν Αντόνιο.

"Ο Καβί είναι χαρούμενος εδώ.."
Αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που ξεστόμησαν οι άνθρωποι των Ράπτορς ζώντας κοντά στον Λέοναρντ μερικές εβδομάδες αφότου αφίχθη στο Τορόντο. Και από άποψη φυσικής κατάστασης οι γιατροί εντυπωσιάστηκαν. Ο 27χρονος δούλευε πολύ σκληρά για να επιστρέψει και αυτό απέδιδε. Πράγματι ο "Καναδός" πλέον πόιντ γκαρντ ξεκινά τη σεζόν του χωρίς προβλήματα. Αγωνιζόμενος γύρω στα 32 λεπτά και με 25 πόντους μ.ο. ανά παιχνίδι, φέρνει στο πρώτο μισό της σεζόν την όμαδα στο top 3 της Ανατολής. Η ταπεινότητα του είναι σε άλλο επίπεδο, σε σημείο που ο ίδιος του ο προπονητής, εκφράζει την ανάγκη να υποκινείται από περισσότερο κίνητρο στο παιχνίδι του. Αναφέρει μάλιστα (στη πλάκα) πως χρειάζεται την ιδεολογία τού να καταστρέφει ανθρώπους. Πριν χρόνια στους Σπερς ο άλλοτε προπονητής του, Πόποβιτς, έλεγε πως δύσκολα καταλάβαινε πότε κι αν ο Λέοναρντ ήταν χαρούμενος ή λυπημένος. Εξάλλου δεν χρησιμοποιεί social media. Προτιμά να μένει εκτός υπερπροβολής επειδή ακριβώς θέλει να αφοσιώνεται στο παιχνίδι του. Γι'αυτό και στα postgame μεγάλων νικών (όπως αυτής με τους 76ers) δεν "γλύφει" την ομάδα, ούτε καν τον εαυτό του. Σοβαρός και μετρημένος, χωράει στο λεξιλόγιο του μόνο την έκφραση "next game".

Πρώτη του δουλειά ήταν να αγκαλιάσει τον Γκρέκ Πόποβιτς μετά το τέλος του ματς με τους Σπερς στο Σαν Αντόνιο, δείγμα της ταπεινότητάς του.

Πηγή φωτό: usatoday.com

Και game by game οι Τορόντο παίζουν ακόμα καλύτερα, είναι μόνο πίσω από τους Μπάκς στην ανατολική regular season με έναν Καβί υγιή να τους οδηγεί. Οι φανς αρχίζουν να πιστεύουν πως έχουν έναν MVP στην ομάδα, ένα απροσδόκητα κερδισμένο trade, το οποίο ίσως τους χαρίσει αυτή τη μεγάλη πορεία που δε κατάφεραν με τον ΝτεΡόζαν. Το πρώτο εμπόδιο (Ορλάντο) φεύγει εύκολα με 4-1 και ο δρόμος ανοίγει πλέον για τον πρώτο μεγάλο αντίπαλο, τους Σίξερς. Η σειρά φτάνει στο Game 7 και ο Λέοναρντ έχοντας ήδη 39 πόντους, ζητά τη μπάλα στη τελευταία επίθεση και με ένα last call τους κάνει 41 και παίρνει το παιχνίδι. Ο μέσος όρος του στα playoffs ακουμπά τους 30 πόντους, με ποσοστά σκοραρίσματος από εντός πεδιάς μεγαλύτερα του 50%. 

The last call.

Μάλλον κάτι κάνει σωστά και δεν τον συμπαθούν οι ανταγωνιστές των αποδυτηρίων. Είναι ένας αθόρυβος δουλευταράς που προσηλώνεται στο σκοπό του, στο παιχνίδι του, στον εαυτό του. Ίσως και να κλείνεται υπερβολικά στο εγώ του. Όμως αυτός είναι ο δικός του τρόπος με τον οποίο βοηθάει την ομάδα, ένας ιδιαίτερος τρόπος που την έχει φέρει ως τους τελικούς της περιφέρειας απέναντι στους Μπάκς, τους καλύτερους των τελευταίων δεκαετιών. Πόση σημασία μάλιστα αποκτά όταν καταφέρνει και αποκλείει. Είναι ένας πραγματικά ολοκληρωμένος παίκτης, και δεν μιλώ καθαρά μπασκετικά αλλά και ιδεολογικά.