..Από το 2012 και ύστερα, αυτό που θυμόμαστε από τον Παναθηναικό είναι η αλλαγή προσώπων, είτε αυτό αφορούσε προπονητή-τεχνικό τιμ, είτε παίκτες. Τα τελευταία αυτά χρόνια στην ομάδα του Τριφυλλιού έλειπε η ελληνικότητα και ο κορμός, αυτή η συνύπαρξη που θα φέρει επιτυχίες στην Ευρώπη, αυτό το μεγάλο απωθημένο της δεκαετίας. Μπορούμε να πούμε ότι έλειπε το ταλέντο. Δυνατή εξαίρεση αποτελεί ο Γκίστ, ακόμη και ο Παππάς αν και η πορεία του χρόνο με τον χρόνο δεν δείχνει κάποιο μπαμ. Αυτό που επιχειρεί φέτος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, είναι να ενταθεί η ελληνικότητα στο παιχνίδι του Παναθηναικού, να δωθεί βάση στο ταλέντο και κυρίως να χτιστεί ένας κορμός παικτών. Θέλει να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα στην ομάδα, ένας χαρακτήρας που έλειψε πολύ. Το μπάτζετ και τα λεφτά που δίνονται είναι συγκρατημένα, άρα καταφέρει δε τα καταφέρει, χαρακτηρίζεται ως γένναιος.
"Ψήθηκε σαν δανεικός.."
..Το 21χρονο αγαπημένο παιδί του Παναθηναικού είναι και πάλι πίσω, σαν να μην έλειψε. Ο Γιώργος ταξίδεψε ως την Αμερική για να ακολουθήσει το παιδικό του όνειρο, να μοιάσει στον Τιμ Ντάνκαν. Δούλεψε, προσπάθησε, δυνάμωσε στο γυμναστήριο. Από τους Κίνγκς στην D-League και τελικώς στους Μπλέιζερς. Μπορεί να μη κατάφερε να γίνει έμπιστος στους προπονητές του, όμως μόνο κέρδισε από το ταξίδι του, αφού έζησε ένα διαφορετικό παιχνίδι, πήρε συμβουλές και αντιλήφθηκε την σημασία πλέον της θέσης 5 στο παγκόσμιο μπάσκετ, κάτι όμως που είναι αδύνατο να εφαρμόσει προσωπικά. Ο Παπαγιάννης έχει δύσκολη σωματοδομή, υπερβολικό ύψος για να μπορεί να κατεβάζει τη μπάλα, να βγαίνει στη περιφέρεια. Είναι ένα κλασσικό, βαρύ πεντάρι. Και ίσως αυτό να μην τον κράτησε στην Αμερική. Και ίσως αυτό όμως να τον αναδείξει στην πιο τακτική Ευρώπη (βλ. Τόμιτς). Σίγουρα όμως είναι μία πολύ καλή επιλογή των πρασίνων. Και ας μη ξεχάσουμε ότι θα είναι το τρίτο σέντερ στη σειρά.
"Τον γοήτευσε η διεκδίκηση.."
..Θυμάμαι τον Ιωάννη την άνοιξη του 2015 να σταματάει τον Κιριλένκο της Τσσκά και να δίνει ένα μεγάλο χέρι βοηθείας στον Ολυμπιακό, για την πρόκριση στον τελικό του Φάιναλ Φορ. Από εκεινή τη στιγμή και έπειτα, οι περισσότεροι ήμασταν σίγουροι ότι αυτό το παιδί, ονόματι Ιωάννης Παπαπέτρου, θα κάνει μεγάλα πράγματα. Καθώς μεγάλωνε στον Ολυμπιακό, βελτιωνόταν, διέθετε ακόμα καλύτερο σουτ. Μέχρι όμως την επιστροφή του Παπανικολάου. Ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος στη θέση 3, με Παπανικολάου-Λοτζέσκι-Παπαπέτρου. Ο Σφαιρόπουλος αποφάσισε να τον ανεβάσει στο 4 τον Παπαπέτρου, πίσω από Πρίντεζη αλλά ΚΑΙ από Αγραβάνη. Προσωπικά πιστεύω ότι η αυτή η αλλαγή καταρράκωσε τον Ιωάννη μπασκετικά. Και γιατί; Ο Ιωάννης ήταν ένας σμόλ φόργουορντ, με πολυ καλό τρίποντο, με γρήγορα πόδια στην άμυνα, μπορούσε ακόμη και να βοηθήσει στο 2. Η μεταφορά του στο 4 τον βάρυνε, δεν εστίαζε στο τρίποντο αλλά στο ποστ παιχνίδι, γενικότερα έτρωγε μπασκετικό "ξύλο", χωρίς να το επιλέξει. Αποτέλεσμα; Να μην ανταποκρίνεται αξιοπρεπώς στις ανάγκες της θέσης 4, την πρώτη χρονιά της αλλαγής, και να φτάνει να είναι αλλαγή του μικρού Αγραβάνη. Και λογικά δε μπορούσε να είναι κορυφαίος σε μία θέση που είναι άγνωστη για αυτόν, και που δεν επέλεξε ο ίδιος από τα πρώτα του βήματα. Μάλιστα, σε μία συνέντευξη του είχε δηλώσει κατηγορηματικά πως η θέση του είναι το 3, και πως για χάρη του προπονητή του θυσιάστηκε.
Τα επόμενα χρόνια στον Ολυμπιακό ήταν πολύ ρηχά, με λίγους πόντους και ολιγόλεπτη συνεισφορά στην ομάδα. Δεν σημαίνει αυτό όμως ότι θεωρείται στάσιμος. Το παιδί είναι δουλευταράς. Στον Παναθηναικό έχει την ευκαιρία να αποδείξει την αξία του ως σμόλ φόργουορντ και αναδειχθεί σε αυτή τη θέση εφόσον εκεί προσφέρει ουσία και ενέργεια. Αν όλοι οι μπασκετικοί αυτής της χώρας αφήσουμε τους οπαδισμούς, θα δούμε ότι η κίνηση του Ιωάννη είναι πολύ σωστή και για τον Παναθηναικό αλλά κυρίως για τον ίδιον. Είτε ψυχολογικά, είτε μπασκετικά.
"Νίκ, εμπιστεύσου με, θα το βάλω.."
..Κάπως έτσι θα είναι η σχέση Καλάθη-Λάνγκφορντ στον Παναθηναικό. Η παραμονή του Νικ θεωρείται σίγουρα ως η πιο σημαντική κίνηση των πρασίνων για τα επόμενα χρόνια. Τα τελευταία δύο χρόνια, μετά τη φυγή του Διαμαντίδη, ο Καλάθης είναι ο κυρίαρχος οργανωτικός παίκτης του Παναθηναικού. Έχει απίστευτη εξέλιξη όσον αφορά τις ασίστ, γίνεται πιο ουσιαστικός, έχει ωριμάσει σχετικά με τις επιλογές του. Μόνο το σουτ από την περιφέρεια του λείπει. Που για να πούμε το δίκαιο, δεν αποτελεί μεγάλο πρόβλημα, αφού την δουλειά του την κάνει εξαιρετικά καλά. Εξάλλου, η ομάδα εξασφάλισε έναν πολύ καλό σουτέρ δίπλα του, μια ηγετική μορφή, τον Κίθ Λάνγκφορντ. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στις διακρίσεις του και τα ποσοστά του, αφού θα έχει έναν νέο ρόλο στον Παναθηναικό.
Ο Αμερικανός αποκτήθηκε για να σκοράρει. Κι αυτό το κάνει καλά. Το ότι είναι 35+ δεν αποτελεί θέμα για το πόστο που θα χει. Έχοντας, ο Πασκουάλ στο 1, Καλάθη και Λεκαβίτσιους να τρέχουν όλο το γήπεδο, ο Λάνγκφορντ έχει μία πιο χαλαρή δουλειά. Μάλιστα, αν στο μεγάλυτερο μέρος του παιχνιδιού είναι ξεκούραστος, θα είναι και πιο αποδοτικός. Θυμόμαστε τον Διαμαντίδη στην τελευταία του χρονιά, να είναι πιο εύστοχος όντας ξεκούραστος. Αν και με τον μπασκετικό χαρακτήρα που κουβαλάει ο Κιθ, δε νομίζω πως θα μένει μόνο στο σκοράρισμα. Είναι εγωιστής, άρα θα παίρνει πρωτοβουλίες, θα δημιουργεί χώρους, δε θα αρκείται στο να περιμένει την μπάλα. Και όσο για την ενέργεια που θα προσφέρει, θεωρώ σημαντική τη παραμονή του Παππά πίσω από αυτόν. Είναι αρκετά ικανός να τον καλύπτει και να εκμεταλλεύεται τα λεπτά που θα του δωθούν φέτος.
Και όσον αφορά την "ανταγωνιστικότητα" αυτών των δύο στο παρκέ, σίγουρα θα λειτουργήσει προς όφελος και των δύο και επομένως του συνόλου. Είναι δύο πολύ ώριμοι χαρακτήρες, με συναίσθηση του ρόλου τους. Ο ένας θα βελτιώνει τον άλλον. Γνωρίζουν και οι δύο άλλωστε, πως στο φετινό παιχνίδι, όλα ξεκινούν και τελειώνουν από αυτούς !!!
Comments
Post a Comment